Ескі клуб сағынышқа айналған кездерді еске түсіреді

Ақшымырау ауылында алдыңғы жылы «КомМунай» ЖШС­-нің демеушілігімен 150 орындық мәдениет үйі пайдалануға берілді. Тамаша етіп салынған, жайнап тұр. Ел игілігін көріп жатыр.

Жаңа мәдениет үйінің ту сыртында 1957 жылы салынған ескі клубымыз тұр. Осы клубты көрген сайын «Бір әңгіме қозғашы ауыл жайлы, бұдан артық рахат табылмайды» - деп, ақиық ақын Мұқағали Мақатаев жырлағандай, еске бір кездері «Партсъезд» деп аталатын колхоз, оның тамаша азаматтары түседі. Талай жезтаңдай әнші апаларымыз бен марқасқа жігіттеріміз өнерлерін ортаға салған киелі орын еді-ау – бұл клуб!

Әнші Атластың «Қарағанды кендері аха-ха-ха»-деп салған әні, Оңайгүлдің «Ләйлім шырақты» тамылжыта орындауы, Майшаның қос етек көйлек киіп, домбырамен «Жеті қайқының» әндерін сорғалатуы, Ақмәнеттің, Шәмшінің әндерін орындағанда тыңдаушылардың теңселіп отыруы күні бүгінгідей көз алдымда.

Хордың орындауындағы «Бейбітшілік туы берік қолда» әніне екі қолымен дирижерлік жасап, Жарқынбай ағам тұрушы еді... Берірек келгесін 1964-1965 жылдардан бері қарай өзіміз де түрлі мәдени шараларға қатыса бастадық. Сахнаның алдыңғы жақ шетінде гараждан май-май киімін шешпестен баянымен Себенғали келіп отырады, о кезде бүкіл ауылда баян тартатын жалғыз сол кісі еді. Әншілер әндеріне бірінен соң бірі дайындық жасап жататын.

Клубтың қарсы жақ фойесінде билльярд тұрды. Клуб меңгерушісі замандас қызымыз болғасын клубтың кілтін күні бойы қалтамызға салып алып, ауыл азаматтары қара кешке дейін кезекке тұрып ойнайтын, тіпті осы ойын түрінен атақты ойыншылар шыға бастады. Азанбай нағашым, Асқанбай ағамыз, Тарғын құрдасым сынды азаматтар ортаға екі тасты қойып ұрғанда, екеуі екі бұрыштағы торға барып, топ ете түсуші еді.

Сыртынан кіретін есігі бар, клубтың сол жақ басында киномеханиктің будкасы болды. Бәріміз «Толька» деп кеткен Төлеп киномеханиктің билігі, сірә, Себенғалида. Ол жақсы музыкасы бар кинофильмдерден үзінділер қойдырады. Түрікменнің «Шахсанам и Гарип» деген фильмінде «Айна, жан Айна»-деп басталатын тамаша әуенді ән бар болатын. Соны тыңдаймыз қайта-қайта. Өзімізге ұнайтын фильмдерден үзінділер жіберткізіп, мәре-сәре болушы едік.

Сондай-ақ, клубтың бір басында Динаштың кітапханасы болды. Оқымаған кітабымыз болмайтын десем, артық айтқандық болмас. Қазақ жазушыларының ең соңғы шыққан кітаптарын іздеп жүріп оқушы едік.

Ө.Қанахиннің «Жасдәуренін» таласып, оқитынбыз. Содан кейін шетел классиктерінен ауыздана бастадық, Бальзак, Мопассан, Стендаль, Дюма, тағы басқа да авторлардың кітаптарымен сусындадық.

Ауылымызда спортқа, өнерге бейім жігіттер көп болды. «Партсъезд» деп аталатын колхоздың жігіттерінің аудан көлемінде жұлдыздары жоғары болды.

Ақшымырау ауылы – еңселі, бірлігі жарасқан, шаруашылығы шалқыған, мәдениеті дамыған, тұрғындардың бір-біріне деген көңілдері кіршіксіз, барымен бөліскен, ақсақалдарын тыңдайтын ауыл деп сеніммен айта аламын.

Жоғарыда айтып отырғанымның бәрі - қазір естелік, жүректі шым еткізер сағынышқа айналды. Аты аталған ағаларымыз бен апаларымыздың да көбі келместің кемесіне мініп кеткелі талай уақыт өтті...

Дариссалам ТІЛЕУБАЙ,

Ақшымырау ауылы

Маңғыстау Медиа

Редакциялық пікір мақала авторлары мен оқырмандардың пікірлеріне сәйкес келмеуі мүмкін. Жазба және пікірлердегі ақпараттың дұрыстығы үшін авторлардың өздері жауапты.