Клара Жұмабаева 1941 жылы дүниеге келген. Ғұмырының 32 жылын медицина саласына арнады. 15 жыл учаскелік терапевт болып еңбек етті.
Қалған 17 жыл ішінде инфекционист мамандығы бойынша жұмыс істеді. Әбіш Кекілбаев пен Клара Жұмабайқызы жарты ғасырдан астам уақыт бірге өмір сүріп, 4 бала тәрбиеледі. Ерте жастан еңбекке араласқан ардақты анамыздың еңбегі еленіп, былтыр Мемлекет басшысы Қасым-Жомарт Тоқаев «Парасат» орденімен марапаттаған.
«Ол да бала болған. Ол да мектепте жүріп-ақ ғашық болған. Өзіне Лира, Кларасына Муза деп ат қойып, хаттар жолдаған. Ол хаттарды Музаның парталасы Сайын тасыған. Кластас досы Лебен Садуақасовтың әңгімесіне сүйеніп, Сайын Назарбекұлы: «Лекеңнің айтуынша, екеуі ауылдың түстігіндегі тау-тау құмдардың арасынан Клараны күзетіп сағаттар бойы құм арасында, шыжыған күн астында жатады екен. Аңдыған алмай қоя ма, ақыры Клара үй ауласына бір шығып көзге түссе болды, біздің Әбекең үлкен шаруа бітіргендей көңілі толып, интернатына қайтатын болса керек» деп жазады» – «Абыз Әбіш» атты кітабымызда осылай дегенбіз. «Сайынның да айтпайтыны жоқ, сенің де оқымайтының жоқ екен», деп жайдарылана күліп еді апай.
Енді, міне, сол Клара апайымыз, ардақты адамымыз, қазақтың Әбішінің Музасы, ұлы жүрек иесінің аяулы жары Клара Кекілбай келіні Жұмабаева аяқ астынан өмірден өтіп кете барғанын естіп, ет жүрегіміз езіліп жатыр. Клара апай – басына бөлекше бақ қонғанын, ғажайып жанмен жолыққанын жас күнінен білген, сол бақты барынша бағалай алған адам. Әбіштің дүние сөзін сөйлемей, дәйім елдің, жердің, ердің қамымен жүруінде, ақ қағазға алаңсыз отыруында, ордалы ойына қанатты қиялы қабысып, шабыт шақыруында ертелі-кеш қас-қабағына қарап, бар жағдайын жасаған (ойпырмай, ақыр аяғы Әбекеңнің бәтіңкесінің бауына дейін өзі байлап беретін еді ғой), азамат ардақтаудың, жар сүюдің үйренерлік үлгісін қалдырған Клара апайдың еңбегі ерен. Сол еңбегі бір жағынан, өмір бойы адамдарға дауа іздеген дәрігерлігі бір жағынан ескеріле келіп, өткен жылы Президент Жарлығымен апайға «Парасат» ордені берілгенде бәріміз қуанған болатынбыз.
Өшпейтін өмір жоқ. Мына дүниеден Әбіш те өткен. Кезек Клара апайға келіпті. Амал не. Аққулар жалғыз жүзе алмайды деуші еді. Әбішінің сексен жылдық ұлы тойын, қазақ сөзін қастерлеудің ғажап суреттерін көріп болған соң, ұлылықты ұлықтай алған ел құрметіне көңілі толып болған соң сол асыл адам арамыздан кеткелі тұр, сыңарына асыққан аққудай ардағының, аяулысының жанына жеткелі тұр. Қош, апай, қош. Топырағыңыз торқа болсын. Ұлы жарыңызбен жұмақта жолығуға жазсын. Сіздің қазақ келіні үшін, қазақ әйелі үшін өзгеше өнегелі өміріңіз ерге қызмет ету арқылы елге қызмет етуге болатынын ұғындырғанын ұмытпаймыз біз.
Сауытбек АБДРАХМАНОВ.
ҚР Парламент Мәжілісінің депутаты.
Редакциялық пікір мақала авторлары мен оқырмандардың пікірлеріне сәйкес келмеуі мүмкін. Жазба және пікірлердегі ақпараттың дұрыстығы үшін авторлардың өздері жауапты.
