"Харесов Серік қайтыс болыпты" деген суық хабар жетті... Заңғар жазушы Əбіш ағамыз "Пəнидің барын жұмыр басты пенденің таусылған жарығы дəлелдеп жатыр..." деп жазған екен?!.
Мен "домбырашы Харесов Серік" дегенді алғаш рет мектепке бармай жүргенде естідім. Оған себеп: менің марқұм болған Еңсегенов Мақсат, Мұрат деген ағаларым 1960-жылдардың басында Маңғыстау ауданының Жыңғылды ауылындағы мектеп-интернатта оқып жүргенде Харесов Серіктен дəріс алған. Кейін екеуі де Алматыдағы Қазақ политехникалық институтының ұлт-аспаптар оркестрінде ойнаған...
Ал Мақсат ағам 1967 жылы Гурьев облысының атынан барып, Алматыда өткен оқушылардың республикалық фестивалінде жеке домбыра орындаудан лауреат болып қайтқан... Бертін келе мен Маңғыстау облыстық мəдениет басқармасына жетекшілік еткен жылдары ол кісімен жақынырақ араластым. Жалпы, байқағаным - домбырашы ағамыз "қырық қат құпиясын" ішіне бүгіп ұстап, көп ашылмайтын адам екен?!
Көзімнің нақты жеткені - ол барлық жан-дүниесін күй өнеріне, күй əлеміне арнаған. Оған бір-ақ дəлел: бірнеше жылдар атақты күйші Мұрат Өскінбайұлымен бірге жүріп, оның күйлерін нотаға түсіруі, сəйкес кітапша етіп шығаруы!.. Ерекше мінезімен кейбіреулерге "оңқай асықтай" болмаса да, Серік ағамыздың қазақтың, оның ішінде Маңғыстаудың күйлерін насихаттаудағы мақсаткерлігі, табандылығы мені қатты тəнті етті!.. Күй өнерінің шын жанашыры ретінде артына зор із қалдырған, бүгін соңғы сапарға аттанып бара жатырған Серік Харесұлына "Иманы жолдасы болғай!" деймін...
СЕРІК ЕҢСЕГЕНОВ, Қазақстанның мəдениет қайраткері
Редакциялық пікір мақала авторлары мен оқырмандардың пікірлеріне сәйкес келмеуі мүмкін. Жазба және пікірлердегі ақпараттың дұрыстығы үшін авторлардың өздері жауапты.
