Отбасы құндылығы – ошақ басындағы ананың жылуы мен әкенің мейірімі арқылы ұрпаққа даритын асыл қасиет. Халқымыздың «Отан отбасынан басталады» деген қарапайым қағидаты қай дәуірде болсын маңыздылығын жоғалтқан емес. Елбасы «Отбасы – Қазақстан қоғамының діңгегі, экономикадағы, мәдениеттегі, әлеуметтік саясаттағы барлық жаңа жетістіктерінің негізі» деп, отбасының берік діңгегі еліміз үшін аса құнды екенін түсіндіріп берген болатын. Олай болса ата-баба дәстүрінен жалғасын тапқан қастерлі ұғымды бүгінгінің жастары қадірлеп жүр ме?
Құлдыраған құндылықты көзіміз көріп, құлағымыз естіп, етіміз үйреніп кеткелі де біршама уақыт болды. Кейде осы жастар босағаның беріктігін, шаңырақтың шайқалмауын, ұрпақтардың жыламауын неге ескермейді деп ойға қаласың. Тіпті сөздің шындығына келгенде қазіргі қоғамда өз қолымен жасағанды өз мойнымен көтере алмайтын азаматтар да бар. Соның салдарынан елімізде «Ана үйі» деген жаңа ортада пайда болды. Айтқанда әдемі естілгені мен онда қатал тағдырмен бетпебет келіп, сағы сынып, болашақ өмірі бұлынғырға айналған, «ертеңгі күнім не болады» деп сан сұрақтың шырмауында жүрген аналар тұрады. Сонда да құрсағын жарып шыққан бауыр еті баласын ешқайда тастамақ емес. Бір қолымен бесікті, бір қолымен әлемді тербеткен асыл аналардың сынығы ғой. Жауапкершіліктен қашқан ер-азаматын тосып, бір хабар күтіп жүрген жандар. Етектеріне оралып, көздері мөлдіреп жандарында сәбилері жүр. Жанарлары жауабы жоқ сұрақтарға толы. Ата-әже, әке-ана деген ұғымды түсінгісі келеді. Олардың мейірімін сезініп, аялы алақанында еркелеп, толық отбасында өмір сүруді қалайды.
«Отбасы» деген сөзді естігенде ойыма әуелі сол аналар оралды. Тұрып жатқан үйлеріне барып, жағдайларын да біліп қайттым. Қазіргі таңда сегіз ана сәбилерімен сол жерді паналау да. Бір-біріне көмектесіп, балаларын бағысып, тату-тәтті өмір сүріп жатыр. Бірақ әрбірінің жүрегінде «әттеңі» бар. Сырттан келген бөтен жанға тіке қарай алмайды. Себебі өздерін әлі де кінәлі сезінеді. Жауапсыз азаматтардың арбауына түсіп қалғанын әлі де мойындай алмай, көз жастарын құрғата алар емес. Атаана, бауырларының алдында дүниеге әкелген бөбегін «Міне, жиенің» деп еркін көрсете алмайды. Өйткені ар мен ұятты әлдеқашан бойынан ұшырып жіберген жігерсіз жігіттердің арқасында өздері күтпеген тағдыр тәлкегіне түсіп отыр. Бірақ оларды қолдайтын жандар қоғамда жоқ емес. Елімде жетімдер көбеймесін, аналар жыламасын деп жүрген жомарт азаматтардың барына көзіміз жетті. Өз қаржысына «Ана үйін» ашып, барлық жағдайды жасап отырған қайырымды жандар бар екен.
Ақтау қаласында орналасқан «Ана үйінің» координатор-үйлестірушісі Алтын Сапашеваның айтуынша 5 жылдан бері жұмыс жасап келе жатқан орталықты бүгінгі күнге дейін 100-ге жуық ана паналаған.
«Осы күнге дейін неше түрлі тағдырлар осы орталыққа тоғысты. Біз барымызша көңілі жабырқап жүрген жас ананы отбасымен табыстыруға тырысамыз. Баланың әкесімен, оның ата-анасымен сөйлесіп, бар жағдайды түсіндіреміз. Керек болса ДНК сараптамаларын да жасатамыз. Соның нәтижесінде өз отбасына оралған аналар көп болды. Өз күнін өзі көріп, жеке кеткендер де бар. Бізге келген аналарды алты ай ғана тұрғыза аламыз. Сосын жағдайларына қарап, мерзімдерін ұзартуға да болады. Ең басты мақсатымыз – жауапсыз ата-аналардың кесірінен жетім балаларды болдырмау. Қоғамда өкінішке орай отбасы бола тұра, жас қыздарды өз арбауына түсіріп, аңқаулығын пайдаланып кететін ер-азаматтарымыз да бар. Оқиға соңы жетім бала, жесір анамен аяқталып жатады. Сондықтан жауапкершіліктен қашып, ардан аттап жүрген жігіттер қыз баланы сыйлап, өз қарындастарындай көрсе, бұндай өкінішті оқиғалар орын аламас еді», – дейді ол.
Осы орайда қызғалдақтай жаңа бүршік жарып, өмір деген қатал да қиын жолға сапар шеккен қара көз қыздарымыз да абыройын сақтап, етек-жеңін жинап жүрсе кұбақұп болар еді деген ойға қаласың.
Айгүл ОРЫНБАЕВА